برخی در مورد نام این روستا می‌گویند چون در اطراف کوه‌هایش گیاه «اسفند» به وفور یافت می‌شود، نامش را اسفندآباد گذاشته‌اند و برخی هم معتقدند که نامش برگرفته از نام فردی به نام اسفندیار گبر با دین و آیین زرتشتی است که بنیان‌گذار روستا بوده؛ اما قدمت روستا نظریه دوم را رد می‌کند.
بسیاری از محققان هم می‌گویند نام روستا برگرفته از آخرین ماه سال بوده و این نظریه به واقعیت نزدیک‌تر است چرا که نام روستاهای اطراف مانند مهرآباد(مهر)، اردی (اردیبهشت)، فراغه (فروردین)، تیزک یا تیرجرد (تیر) و نام دیگر روستاها اغلب از ماه‌های سال گرفته شده است.
وجود راه‌های فرعی جاده ابریشم و ادویه، قدمت حفر قنوات منطقه، همچنین کشف چندین اثر از قبیل اشیا به دست آمده که هنر دست دوره‌های اشکانی، ساسانی یا ایلخانی است، قدمت روستا را به این دوران نسبت می‌دهد.
امامزاده دختر موسی بن جعفر (ع)، قلعه حاج خان، کوه سفیدی، گنبد صحرای نصرت‌آباد، خانه حاج نایب، محوطه باستانی بهمن مربوط به دوره هخامنشی، باغ امیدوار و خانه حاج میرزا حسن شمس از جمله آثار و جاذبه‌های روستای اسفندآباد است.
مردان اسفندآباد به شغل کشاورزی، دامداری و بنایی مشغول هستند و بانوان نیز علاوه بر رسیدگی به امور خانه، اقتصادمدار بوده و تلاش می‌کنند با پرورش دام و طیور، قالی‌بافی، خیاطی و عروسک بافی بسیاری از نیازهای خانواده را تأمین کنند. ناگفته نماند که اسفندآباد مهد پرورش بسیاری از نخبگان، فرهنگیان و معلمان امروز نیز هست.
در این روستا امور عام‌المنفعه بسیاری توسط خیرین و افرادی که سال‌ها قبل از این روستا مهاجرت کرده و دوباره به روستا بازگشته‌اند، از جمله ساخت مدرسه، درمانگاه و مرکز بهداشت انجام شده و می‌شود.
اسفندآباد مرکز دهستان اسفندار در بخش بهمن است که حدود یک هزار و ۴۸۰ نفر جمعیت دارد.
انتهای پیام