در حدود یک ماه پیش خبر بهره برداری از مجتمع آبرسانی شهید حاج قاسم سلیمانی تیتر یک بسیاری از رسانه های شهرستانی و استانی شد و پیام تبریک نمایندگان مجلس شورای اسلامی و دیگر مسئولان شهری و استانی از هر طرف سرازیر شد و آنچه در تمام این پیام ها مشهود بود، پمپاژ آب شرب برای روستاهای زیرپوشش این مجتمع شامل ۱۱ روستا بود اما در این میان اهالی روستای علی آباد دمق که چندین سال است برای تأمین آب شرب روزانه خود در کوچه پس کوچه های خاکی روستا، برای فرار از آرسنیک آب کولبری می کنند، مات و مبهوت به شیرهای آب خانه هایشان خیره شده و منتظر بازگشت آبادانی به روستایشان پس از گذشت پنج سال بودند و حالا پس از گذشت یک ماه از اعلام مسئولان شهر و ارسال پیام های تبریک مبنی بر آبرسانی به روستای علی آباد دمق، چشمان آن ها هنوز به شیرهای آب خیره مانده و دریغ از چکیدن قطره ای آب سالم و قابل شرب! و داستان همچنان از سرگرفته شده است.
به گفته اهالی روستا در این بین برخی اختلافات روستایی نیز سبب تأخیر در اجرای پروژه آبرسانی به روستای علی‌آباد شده است. چاهی که در روستای پایین دست علی آباد یعنی کوسج خلیل، حفاری شده و قرار بوده علاوه بر تأمین آب آن روستا، توسط یک ایستگاه پمپاژ، آب به روستای علی آباد برسد، شبانه توسط اهالی روستای کوسج خلیل پر شده و اجازه بهره برداری از آن را ندادند و در این زمینه چند نفر توسط نیروی انتظامی بازداشت شدند.
رئیس شورای روستای علی آباد دمق در این باره به خبرنگار ایسنا می گوید: چاهی که با هزینه بالایی حفر شده بود، توسط اهالی روستای کوسج خلیل پر شد و قرار است از چاه حفر شده در روستای زیرآبیه، آب آشامیدنی مورد نیاز علی آباد تأمین شود، از طرفی این چاه به طور حتم جوابگوی برطرف کردن نیاز آبی هر دو روستای زیرآبیه و علی آباد دمق نیست.
به گفته عباس حسنی، با وجود رایزنی های بسیار اهالی و شورای روستا مبنی بر حفر چاه در خود روستای علی آباد، این چاه در روستاهای اطراف حفر شد و حالا پس از صرف هزینه های بالا برای حفر این چاه ها، آب که به روستا نرسید هیچ، چاه حفر شده هم پر شده است.
سنگ بزرگ نشانه نزدن است
به گفته اهالی روستا ساخت مجتمع آبرسانی از همان ابتدا برداشتن سنگ بزرگی بود که نشانه نزدن است! حالا هم پروژه تعریف شده ای که برای تأمین آب روستا از طریق پمپاژ آب از چاه حفر شده در «زیرآبیه» درنظر گرفتند، علاوه بر اینکه برای بهره برداری به بیش از یک ماه زمان نیاز دارد، جوابگوی تأمین آب این دو روستا نخواهد بود و پس از گذشت این همه سال و کش و قوس های فراوان، دوباره به ابتدای مسیر خواهیم رسید.
اهالی علی آباد، بیش از یک ماه دیگر صبر کنید!
حسنی به همکاری اداره آب و فاضلاب شهرستان برای تأمین تجهیزات مورد نیاز اشاره می کند و ادامه می دهد: ۷ کیلومتر لوله گذاری باید تست شده و از نداشتن نشتی آب در این مسیر اطمینان حاصل شود که پیمانکار و دیگر کارکنان اداره آب و فاضلاب فعلاً در حال برطرف کردن این نشتی ها برای پمپاژ آب از چاه روستای زیرآبیه به علی آباد هستند و این خود بیش از یک ماه زمان می برد.
نماینده مردم ملایر در مجلس شورای اسلامی نیز درباره وضعیت آبرسانی به روستای علی آباد دمق به خبرنگار ایسنا می گوید: برای کاهش میزان آرسنیک آب دو راه رقیق‌سازی و یا حذف کامل آرسنیک از آب وجود دارد که اداره آب و فاضلاب با احداث مجتمع آبرسانی و اضافه کردن آب از چاه روستای پایین دست به آب آشامیدنی روستای علی آباد، تصمیم به رقیق سازی این آب و کاهش مقدار آرسنیک آن تا رسیدن به مقدار استاندارد گرفت.
چاه پر شده در روستای کوسج خلیل دوباره احیاء شده است
به گفته دکتر هادی بیگی نژاد، چاه حفر شده در روستای کوسج خلیل پس از پر شدن به علت اختلافات روستایی، با حل این اختلافات توسط مسئولان دوباره احیاء شد اما پس از آن به علت عملکرد ضعیف دستگاه پمپاژ و عدم توان کافی آن برای انتقال آب از روستای کوسج خلیل به علی آباد، عملیات آبرسانی متوقف شد و در حال حاضر اداره آب و فاضلاب درصدد به کارگیری دستگاه پمپاژ قوی تری برای حل این مشکل است.
بیگی نژاد ادامه می دهد: طبق آخرین گزارشات اداره آب و فاضلاب شهرستان ملایر، در صورت قابل احیاء نبودن چاه روستای کوسج خلیل، باید پمپاژ آب از چاه حفاری شده در روستای زیرآبیه انجام شود.
به گزارش ایسنا، چند روزیست که صندلی ریاست اداره آب و فاضلاب ملایر خالی شده که طبق شنیده ها، یکی از دلایل خالی شدن این صندلی، به سرانجام نرسیدن پروژه آبرسانی به روستای علی آباد دمق است، از طرفی به گفته مسئولان ذیربط برای باز شدن گره کور آبرسانی به این روستا تا رسیدن رئیس جدید اداره آب و فاضلاب که معلوم نیست چه زمانی باشد، باید صبر کرد.
شاید این تغییر کورسوی امیدی باشد برای حل مشکل پنج ساله آب آشامیدنی اهالی روستای پرجمعیت و باصفای علی آباد دمق که سال هاست از مایه حیات زندگی محروم هستند و با تحمل سختی های فراوان و حمل آب با دبه از قنات های کشاورزی شان روزگار می گذرانند.
انتهای پیام