به گزارش روستانیوز به نقل از ایسنا، مجتبی پالوج اظهار کرد: برنامه‌ریزی برای توسعه گردشگری کشاورزی و روستایی باید به‌گونه‌ای باشد که رعایت اصولی توسعه پایدار منجر به تولید در روستاها شده و کشاورزان و جامعه محلی از منافع آن بهره‌مند شوند.
وی افزود: قنات، محل تأمین آب در روستا است و کارکرد آن که سیراب کردن زمین‌ها و تولید محصولات کشاورزی است باید مورد توجه قرار گیرد تا برنامه‌ریزان برای مدیریت روستا، توجه داشته باشند که تولید روستا، باعث امنیت غذایی می‌شود که اساس همه حوزه‌های امنیت است.
دبیر انجمن علمی توسعه روستایی ایران، تصریح کرد: تشکیل وزارتخانه جهاد کشاورزی باعث شد به محرومیت‌زدایی از روستا توجه شده و از تولید در روستا غفلت شود و از این روست که روستا از جایگاه مدیریت کلان و خرد دچار خلأ شده است.
پالوج تأکید کرد: کشور ما دارای ۶۲ هزار آبادی است که حدود ۴۰ هزار روستا با جمعیتی بیش از ۲۰ خانوار در آن شناسایی شده که هرکدام به تنهایی یک جریان زندگی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است.
این عضو گروه توسعه روستایی کمیته ملی یونسکو گفت: متولی کارآمد و با قدرت برای توسعه روستا نداریم و برنامه‌های پنج ساله که برای توسعه کشور طراحی شده است اغلب شهر محور و خدمات محور است و چون روستا محور و تولید محور نیست، حق روستاها به درستی ادا نشده است.
وی افزود: توسعه روستا اگر متولی مشخص، کارآمد و منسجم داشته باشد با حمایت از روستا و شرایط تولیدمحور آن، هم منافع ملی تأمین می‌شود و هم روستانشینان از این منافع بهره‌مند می‌شوند، ولی اکنون با این هدف فاصله داریم.
دبیر انجمن علمی توسعه روستایی ایران، تصریح کرد: روستاها کانون تولید در حوزه‌های مختلف کشاورزی هستند، بنابراین با رویکرد یکپارچه در توسعه کشاورزی و روستایی باید کارکرد روستا را به‌عنوان قطب تولید محور تعریف کرده و برای آن برنامه‌ریزی کنیم.
پالوج تأکید کرد: کارهایی که در روستاها در حوزه‌های زیربنایی، ترویجی و دانشی انجام می‌شود با افزایش دانش کشاورزان منجر به افزایش تولید می‌شود که بخش کشاورزی در اسناد بالادستی، سیاست‌ها و برنامه‌های دولت‌ها، چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد.